Een Soepvork

Robbert-Jan Henkes heeft, behalve drie voornamen en een vertaalcarrière, een leuke blog die ik graag lees:  VandaagsVertaalProbleem . Bij deze deel ik gracieus mijn publiek met hem, zo ben ik. Voor wat hoort wat, dat wel. Ik heb schaamteloos van hem gestolen, maar eigenlijk help ik hem daarmee ook, want hij heeft geloof ik last van een writers block.  Een beetje context: ik heb met veel plezier, verdriet, angst, woede, orgastische verrukking, zinderende weerzin enzovoort meegelezen met zijn project om 99 vertalingen van één gedicht te maken. Ja, een hele regenboog aan emoties, omdat ik soms echt denk dat ik daar zelf sta in dat gedicht en mijn eigen leven voorbij zie flitsen en daar voel ik dan dingen bij. Dat is natuurlijk waanzin, maar waanzin doet het goed in de literatuur, en echtwaargebeurd nog beter, dus echtwaargebeurde waanzin is het allerbeste. Q.E.D.  Dat ik hem misschien ook een beetje help is omdat hij nog lang geen 99 versies heeft geschreven, en de laatste ...

Een van de dichtbundels waar ik de laatste tijd mee bezig ben is Voor wie ik liefheb wil ik heten van Maria Neeltje Min. Naar ik begrijp uit ergens ooit gelezen was dit bundeltje destijds (copyright: 1966) een heuse bestseller, in een tijd dat er nog poëzie werd verkocht, en ik heb het gelezen in een schooluitgave uit de Grote Lijsters reeks, uit een tijd dat er op scholen nog poëzie werd gelezen. De gedichten voelen klassiek aan vergeleken met wat er nu in gedichtenland plaatsvindt, voor zover ik daar zicht op heb. Vormvast zijn veel van de gedichten nauwelijks te noemen, met trouwens best veel uitzonderingen, maar d'r is wel regelmatig sprake van eindrijm, af en toe een consequent metrum, en bijna altijd wel een dwingend ritme. De titel komt uit de laatste regel van het eerste gedicht: mijn moeder is mijn naam vergeten,  mijn kind weet nog niet hoe ik heet.  hoe moet ik mij geborgen weten?  noem mij, bevestig mijn bestaan,  laat mijn naam zijn als een keten....