Nacht, trottoir – als echtwaargebeurde villanelle

Robbert-Jan Henkes heeft, behalve drie voornamen en een vertaalcarrière, een leuke blog die ik graag lees: VandaagsVertaalProbleem. Bij deze deel ik gracieus mijn publiek met hem, zo ben ik. Voor wat hoort wat, dat wel. Ik heb schaamteloos van hem gestolen, maar eigenlijk help ik hem daarmee ook, want hij heeft geloof ik last van een writers block. 

Een beetje context: ik heb met veel plezier, verdriet, angst, woede, orgastische verrukking, zinderende weerzin enzovoort meegelezen met zijn project om 99 vertalingen van één gedicht te maken. Ja, een hele regenboog aan emoties, omdat ik soms echt denk dat ik daar zelf sta in dat gedicht en mijn eigen leven voorbij zie flitsen en daar voel ik dan dingen bij. Dat is natuurlijk waanzin, maar waanzin doet het goed in de literatuur, en echtwaargebeurd nog beter, dus echtwaargebeurde waanzin is het allerbeste. Q.E.D. 

Dat ik hem misschien ook een beetje help is omdat hij nog lang geen 99 versies heeft geschreven, en de laatste versie dateert van eind augustus. Ik word ongeduldig. Misschien leest hij dit en misschien denkt hij dan, wat een snotneus, dat kan ik beter, of misschien denkt hij, gelukkig, nu hoef ik er maar 98 te schrijven. Ik vind allebei prima. 

Het is wellicht niet netjes om Robbert-Jan Henkes de proverbiale kaas van het brood te eten (ik ben vegan). Of ik maak inbreuk op het kopijrecht (klaag me aan). Of de scheldwoorden geven aanstoot (kom dan voor een kooigevecht). Of je denkt dat er hier zonder poëticale rechtvaardiging een gemengd register wordt gebezigd (nerd). Nee hoor, ik praat en denk gewoon zo, al helemaal toen dit gedicht plaatsvond omstreeks februari dit jaar in Nijmegen, Bloemerstraat 48. Het kan daarom eigenlijk ook niet gestolen zijn – echtwaargebeurd zei ik toch! 

Ik hoop ook dat ik zoemer doemers zoals ikzelf wat meer kan aanspreken, want meneer Henkes is en blijft een boemer. Skibidi. Hij heeft ook ergens gezegd dat het gedicht een beetje zen is. Nou, alleen als je twee van de Vier Nobele Waarheden vergeet, maar omdat hij elders ook een citaat uit de Vedas aan het boeddhisme toeschrijft vergeef ik hem dat – hij heeft gewoon te veel naar Alan Watts geluisterd. Dat kan de beste boemers overkomen. Of vindt er toch, in Nijmegen dit jaar, een boeddhistische wending plaats?

Oja, en het is een villanelle.

Genoeg geluld, lees maar:

Ik leef en sterf wel en niet, verlicht
door lampen op de stoep – een soort drogist
in kille nevel zonder vergezicht.

Ik lijk gevangen in een kutgedicht –
wat doe ik hier? – ik wou dat ik het wist.
Ik leef en sterf wel en niet, verlicht

noch erg bezwaard. Ik wil wel naar 't gesticht
maar zie geen flikker door die tyfusmist.
In kille nevel zonder vergezicht

blijf ik maar dralen en de smartshop dicht.
Er heeft een junk in het portaal gepist.
Ik leef en sterf wel en niet, verlicht
'
gezicht, maar ik zie geen bericht
op Grindr of WhatsApp; word niet gemist
in kille nevel zonder vergezicht.

Ik zie mezelf al in een zwarte kist
en weer op straat; het leven is een list.
Ik leef en sterf wel en niet, verlicht
in kille nevel zonder vergezicht.