Een Soepvork

Dit voertuig is voorzien van camerabewaking. Laten we wel wezen, ik heb mijn beste tijd gehad. Dat lijkt mij de nieuwe humorenleer. Open up new horizons! En dat weet je ook al, maar toch denk je, nou ja, voor de zekerheid. Geen sfeerimpressie maar een lokroep. Wij maken ruimte vrij voor groen en duurzaam hergebruik. Ik was toch bereid om de wereld in brand te steken. Ze zijn onderweg naar huis, en zijn vriendin is mooi slank en onderdanig. Daar hebben we jouw hulp bij nodig: behandel elkaar en onze spullen met respect, en volg de instructies van onze medewerkers op. De zon schijnt, las ik, maar ik ga niet naar buiten; ik ga eigenlijk nooit naar buiten. 'Soms moet je gewoon accepteren dat de dingen geen betekenis hebben, behalve die welke je er zelf aan toekent.' - ChatGPT (tja) Spoiler alert! Binnenkort chillen? 1+1 gratis. Vind je 'balts' een geil woord, ondanks de betekenis ervan? Enzovoort. Yooo. Nee, dank je, ik ben vegan. Ga terug naar je eigen tekst! Consensual no...

Ik heb besloten om wat vaker blogjes te plaatsen, om de drempel wat te verlagen, het is tenslotte vooral voor de oefening, om een beetje in de gewoonte van het schrijven te komen. Tussentijdse updates en zo, het hoeven niet allemaal essays te worden (niet dat ik hier ooit een essay heb geplaatst, maar ter overdrijving.) Ik ben ondertussen bijna klaar met het (altijd zeggen: 'gezaghebbende') boek  Postmoderne poëzie in Nederland en Vlaanderen van Jos Joosten en Thomas Vaessens . Ik ben ook aan het lezen in Jeroen Mettes'  Weerstandsbeleid , een boek dat zijn blogposts  (KLIK EN LEES!) bundelt -- heel boeiend allemaal. Dat klinkt sarcastisch maar dat is oprecht. (Over geen essays schrijven gesproken, hoe weet iemand zulke boeiende dingen op te schrijven, dag na dag? Ben ik nou zo dom, of kun je dat leren? Het is vast heel romantisch om te geloven in genieën maar als ze bestaan wil ik er ook een zijn. Dat zijn dingen waar ik tegen beter weten in wakker van lig, en die ik teg...

'Een traditie wurg je alleen door op haar naakte, slapende lijf te gaan zitten (want zelfs slapend droomt ze jouw dromen), zodat ze geen kant op kan. En als er dan nog lucht uitkomt noemen we dat een verademing.' - Jeroen Mettes Een week of twee terug vond ik in een minibiebje in de universiteitsbibliotheek van de Radboud Universiteit, waar ik Nederlands studeer, het boekje Wwwhhooosshhh: Over poëzie en haar wereldse inbedding, van Dirk van Bastelaere. Postmoderne (?) kritiek, poëticale stellingname, ontologische subject-object dingetjes, discursiviteit, ideologie. En zo. Derrida, Jameson,   Žižek, Kristeva, Barthes. En zo. I k heb er ooit een fragment uit moeten lezen voor een vak over literaire autonomie (dat ik niet heb afgerond, soit) maar het geheel overrompelde mij.   Het was alsof het boek daar in de minibieb voor mij was neergelegd, want wie anders gaat zoiets niet alleen meenemen, maar nog gretig lezen ook? Niemand, inderdaad, zelfs niet op de universiteit. Ik voel mi...