Een Soepvork

Dit voertuig is voorzien van camerabewaking. Laten we wel wezen, ik heb mijn beste tijd gehad. Dat lijkt mij de nieuwe humorenleer. Open up new horizons! En dat weet je ook al, maar toch denk je, nou ja, voor de zekerheid. Geen sfeerimpressie maar een lokroep. Wij maken ruimte vrij voor groen en duurzaam hergebruik. Ik was toch bereid om de wereld in brand te steken. Ze zijn onderweg naar huis, en zijn vriendin is mooi slank en onderdanig. Daar hebben we jouw hulp bij nodig: behandel elkaar en onze spullen met respect, en volg de instructies van onze medewerkers op. De zon schijnt, las ik, maar ik ga niet naar buiten; ik ga eigenlijk nooit naar buiten. 'Soms moet je gewoon accepteren dat de dingen geen betekenis hebben, behalve die welke je er zelf aan toekent.' - ChatGPT (tja) Spoiler alert! Binnenkort chillen? 1+1 gratis. Vind je 'balts' een geil woord, ondanks de betekenis ervan? Enzovoort. Yooo. Nee, dank je, ik ben vegan. Ga terug naar je eigen tekst! Consensual no...

Ik heb besloten om wat vaker blogjes te plaatsen, om de drempel wat te verlagen, het is tenslotte vooral voor de oefening, om een beetje in de gewoonte van het schrijven te komen. Tussentijdse updates en zo, het hoeven niet allemaal essays te worden (niet dat ik hier ooit een essay heb geplaatst, maar ter overdrijving.) Ik ben ondertussen bijna klaar met het (altijd zeggen: 'gezaghebbende') boek  Postmoderne poëzie in Nederland en Vlaanderen van Jos Joosten en Thomas Vaessens . Ik ben ook aan het lezen in Jeroen Mettes'  Weerstandsbeleid , een boek dat zijn blogposts  (KLIK EN LEES!) bundelt -- heel boeiend allemaal. Dat klinkt sarcastisch maar dat is oprecht. (Over geen essays schrijven gesproken, hoe weet iemand zulke boeiende dingen op te schrijven, dag na dag? Ben ik nou zo dom, of kun je dat leren? Het is vast heel romantisch om te geloven in genieën maar als ze bestaan wil ik er ook een zijn. Dat zijn dingen waar ik tegen beter weten in wakker van lig, en die ik teg...

'Een traditie wurg je alleen door op haar naakte, slapende lijf te gaan zitten (want zelfs slapend droomt ze jouw dromen), zodat ze geen kant op kan. En als er dan nog lucht uitkomt noemen we dat een verademing.' - Jeroen Mettes Een week of twee terug vond ik in een minibiebje in de universiteitsbibliotheek van de Radboud Universiteit, waar ik Nederlands studeer, het boekje Wwwhhooosshhh: Over poëzie en haar wereldse inbedding, van Dirk van Bastelaere. Postmoderne (?) kritiek, poëticale stellingname, ontologische subject-object dingetjes, discursiviteit, ideologie. En zo. Derrida, Jameson,   Žižek, Kristeva, Barthes. En zo. I k heb er ooit een fragment uit moeten lezen voor een vak over literaire autonomie (dat ik niet heb afgerond, soit) maar het geheel overrompelde mij.   Het was alsof het boek daar in de minibieb voor mij was neergelegd, want wie anders gaat zoiets niet alleen meenemen, maar nog gretig lezen ook? Niemand, inderdaad, zelfs niet op de universiteit. Ik voel mi...

 Deze blog bevat spoilers, denk ik.  Vrijwel elke dag komen er mensen naar mij toe, die mij aanspreken met "Hey, jij schrijft die sigma blog over literatuur toch? De soeplepel?" en dan moet ik ze corrigeren, " Een Soepvork ." "Oh, ja. Wanneer is je volgende post? Ik kan niet wachten!" Excuses. Ik heb het druk met allerlei: ik ben veel aan het snowboarden, skydiven, surfen, freeclimben, enzovoort; ik heb geleerd om in Minecraft binnen 10 minuten de Ender Dragon te verslaan (random seed), en ik heb zeker tien boeken gepubliceerd onder allerlei pseudoniemen (ik sta driemaal in uw top 10).  Ik werk ook aan een langere blog over Harpie van Hannah van Binsbergen, maar dat kan nog even duren. Hetzelfde geldt voor het beloofde vervolg op mijn lezing van Maria Neeltje Min. Even geduld alstublieft. Over geduld gesproken, jezus, wat duurt alles lang in Naar het paradijs van Hanya Yanagihara. Het is een roman die bestaat uit drie delen, 'boeken', die alle dri...

Ik heb deze gedichten opgestuurd naar een tijdschrift, dat ze helaas heeft afgewezen. Het schijnt erbij te horen. Ik moet er vanaf, dat wel. Deze gedichten representeren in essentie een soort alter-ego, een heuse Mr. Hyde voor mijn Dr. Jekyll, waar ik maar al te graag afstand van wil nemen. Ik heb dus ook geen zin om het bij andere tijdschriften te gaan proberen. Toch was Cor soms best lief, met zijn kusjes en zo. Daarom kan ik het ook niet over mijn hart verkrijgen om ze in mijn mailbox weg te laten rotten. Gelukkig heb ik mijn eigen platform, en dat is ook heel officieel en echt. Dat telt gewoon, toch? Toch!? Ik ga gewoon door met nieuwe, (nog) betere gedichten. De wereld zal nog van mij horen, maar niet van Cor. Wat een tragische, tragische geschiedenis. Requiescat in pace,  motherfucker. Bij dezen, voor een kleine club gelukkige uitverkorenen: De slotendans Voor E.R. en S.J. 0 Dertien wijzen debuut in ochtendgloren van geef ze sjibboletjes in het koren en tooi het lauwerkransje...

Robbert-Jan Henkes heeft, behalve drie voornamen en een vertaalcarrière, een leuke blog die ik graag lees:  VandaagsVertaalProbleem . Bij deze deel ik gracieus mijn publiek met hem, zo ben ik. Voor wat hoort wat, dat wel. Ik heb schaamteloos van hem gestolen, maar eigenlijk help ik hem daarmee ook, want hij heeft geloof ik last van een writers block.  Een beetje context: ik heb met veel plezier, verdriet, angst, woede, orgastische verrukking, zinderende weerzin enzovoort meegelezen met zijn project om 99 vertalingen van één gedicht te maken. Ja, een hele regenboog aan emoties, omdat ik soms echt denk dat ik daar zelf sta in dat gedicht en mijn eigen leven voorbij zie flitsen en daar voel ik dan dingen bij. Dat is natuurlijk waanzin, maar waanzin doet het goed in de literatuur, en echtwaargebeurd nog beter, dus echtwaargebeurde waanzin is het allerbeste. Q.E.D.  Dat ik hem misschien ook een beetje help is omdat hij nog lang geen 99 versies heeft geschreven, en de laatste ...